Gisteravond kreeg ik op de valreep nog inspiratie om nog iets ter gelegenheid van het afscheid van een collegaatje te maken. Zoals gewoonlijk een beetje kort dag, want vandaag was haar laatste werkdag.Toen ik er aan begon had ik eigenlijk nog geen idee of het wel wat ging worden, maar naarmate ik bezig was
plopte er steeds meer in mijn hoofd op, en kreeg ik de scrapspullen niet aan gesleept..gevolg...heel de eettafel
bedolven onder papier, lijm, tape, scharen, lintjes, snijmat en alles wat ik dan maar denk nodig te hebben..de cricut stond roodgloeiend ! Ik had bedacht dat er chocola in het doosje moest komen...maarja, waar
haal je na 19:00 uur 's avonds nog een beetje echte lekkere chocola? Bovendien realiseerde ik mij dat ze aan
de lijn is..dus misschien toch niet zo handig die chocola ...grrmmppfff Uiteindelijk het ik met de cricut kaartjes uitgesneden..toen in een stapel foto's zitten grasduinen, en dus toen kon de printer eigenlijk ook nog wel even aan om vervolgens een hele serie foto op maat van het kaartje te printen..helemaal leuk, mijn enthousiame groeit met de minuut...en eigenlijk kom je op zo'n moment handen te kort..ik begrijp er niets van...wáárom zoveel in je hoofd en dan maar twee handen hebben ? Mén..een op hol geslagen paard is er niets bij !Er verstreken een paar uurtjes totdat manlief thuis kwam....ahum...."euh...ja ... zucht " begin ik...hij hoeft niets te zeggen hoor, ik begrijp hem zó wel..in zijn blik lees ik : " Wat is hier gebeurd ?"...." zucht..mijn vrouw heeft weer inspiratie...en voor wát..en dan ook nog op dit nachtelijke uur...." Waarschijnlijk was het volgende wat hij zou denken...:" Zou daar therapie voor zijn?" Achja..ik kan het hem ook niet kwalijk nemen hoor...echt normaal is het denk ik ook niet hahahahaha..maar ach alles voor het goede doel...Goede doel ? Jaaahaaa ik ga toch iemand verrassen ! En da's leuk!
